عشق – اراده – سکس
رولو می از روانشناسان مطرح در رویکرد انسان گرا. در کتاب معروف خود به نام عشق و اراده در مورد عشق، اراده و سکس سال ها قبل مطالب را مطرح کرد. که هنوز هم جامعه انسانی همچنان با این مسائل درگیر است.
عجیب است که انگار در جامعه ی ما مردم در آنچه به ساختن رابطه منجر می شود مانند:
سهیم شدن در سلایق، خیال پردازی ها، رؤیاها، امید به آینده و ترس از گذشته، کمروترند و بیشتر خجالت زده می شوند تا در همبستر شدن با یکدیگر.
آنها در برابر مهر و عطوفت که به برهنگی روان شناختی و روحی منجر می شود با احتیاط بیشتری پیش می روند تا در برابر برهنگی جسمانی در رابطه ی جنسی.
در سنت غرب، چهار نوع عشق تعریف شده است. یکی سکس، همان چیزی که ما شهوت و لیبیدو می نامیم.
دوم اروس، سائق و نیروی برانگیزاننده ی عشق برای زایش و آفرینش یا به قول یونانی ها اشتیاق برای حرکت به سوی هستی و رابطه ی برتر.
سوم فیلیا یا دوستی که همان عشق برادرانه است.
چهارم آگاپه یا نوع دوستی یا به قول لاتینی ها کاریتاس؛ عشقی که وقف رفاه و سعادت دیگران می شود و پیش نمونه ی آن، عشق خداوند به انسان است.
هر گونه تجربه ی انسانی از عشق اصیل، آمیزه ای ست از این چهار با نسبت های متفاوت.
آگاپه
خب از سکس آغاز می کنیم نه فقط به این دلیل که جامعه مان در شروع رابطه از آن شروع می کند، بلکه به این دلیل که هستی زیست شناختی انسان از آن آغاز می شود.
هریک از ما صاحب وجود یا هستی مند هستیم. چون در لحظه ای از تاریخ، یک مرد و یک زن، به قول تی. اس. الیوت «فاصله ی میان هوس و انقباض را پیموده اند».
بدون در نظر گرفتن اینکه سکس تا چه اندازه در جامعه ی ما به ابتذال کشیده شده، هنوز نیروی زایش است. سائقیست که نیروی انسان را تداوم می بخشد، منبعی که همزمان بیشترین لذت و فراگیر ترین اضطراب را برای انسان به ارمغان می آورد.
در شکل دیو آسایش یعنی اگر بخواهیم بدترین شکلش را در نظر بگبریم، فرد را در منجلاب دلزدگی و سرخوردگی می افکند.
سکس
باستانیان شهوت را نیز مانند مرگ امری بدیهی و مسلم می دانستند. تنها در دوران معاصر است که موفق شده ایم در مقیاسی وسیع، سکس را نگرانی مجزا و اصلی مان بدانیم و بار همه ی انواع عشق را به اصرار بر دوشش بگذاریم.
با اینکه فروید پدیده های جنسی را بیش از اندازه گسترش داده، این حقیقت همچنان پابرجاست که رابطه جنسی برای تداوم تیره ی انسان، نیرویی اساسی است.
چه بخواهیم آن را در رمان ها و نمایشنامه های مان، پیش پا افتاده قلمداد کنیم و چه بخواهیم با بدبینی یا خونسردی، در برابر نیرویش از خود دفاع کنیم، شهوت جنسی آماده ست تا هر لحظه گریبان مان را بگیرد. و بی دفاع غافل گیرمان کند تا اثبات کند هنوز همان راز ترسناک است.
ولی به مجرد آنکه به رابطه ی سکس و عشق در زمانه ی خود بنگریم، بی درنگ خود را در گرداب تضادها گرفتار می بینیم.
عشق و اراده
به قول مرحوم افشین یداللهی: خواستند از عشق آغوش و بوسه را حذف کنند، عشق از آغوش و بوسه حذف شد.
درسته که سکس بخشی از رابطه است اما در جامعه ما به تمام رابطه تبدیل شده است.
عشق اراده سکس
