علت قضاوت کردن
اکثر ما دائما در حال قضاوت کردن و ایراد گرفتن هستیم. به راحتی روی هر چیزی و هر شخصی عیب و ایرادی میذاریم. خیلی راحت در مورد هر چیزی و هر شخصی نظر میدیم و قضاوت می کنیم.
مثلا:
لباس اون خانم خیلی زشته
ریش های اون آقا چقدر کجه
مادر همسرم خیلی ایراد گیره
فرش خونه ی فلانی چقدر بد رنگه
وسایلشون رو چقدر بد چیدن
و …
همین الان چند لحظه به اطرافتون نگاه کنید، همه جارو خوب نگاه کنید، تمام وسایل و آدم ها رو. با دقت به همه چیز نگاه کنید.
چیزی وجود داره که نتونید ازش عیب و ایرادی بگیرید؟
کلا در جست و جوی عیب و ایراد هستیم، چه در دیگران چه وسایل دورو برمون و معمولا هم موفق میشیم که یک عیبی پیدا کنیم.
که خب این گاهی مربوط میشه به موقعیتی که ذهن وقتی با یک مورد جدید روبرو میشه میان بر میزنه و یک پاسخ دم دستی و سریع میده که در اکثر مواقع غلط است چون هیچ پشتوانه درستی نداشته.
این ایراد گرفتن و قضاوت کردن ها دلایل مختلفی داره، به عنوام مثال:
-
محافظت از خودمون در برابر ناکامی ها و ضعف هامون.
-
اثبات برتری خودمون نسبت به دیگران، میگیم آن ها ایرادهایی دارند که من نداریم.
-
تلاش برای کامل کردن خودمون.
-
خلاص شدن از شر شرمندگی ها و اشتباهاتمون.
-
تبرئه کردن خودمون.
-
همه اشتباه میکنن به جز من.
-
اگه اتفاقی افتاده تقصیر دیگران هست نه من.
-
خودمون رو آرام کنیم.
-
ظاهر سازی در مقابل دیگران.
-
خراب کردن و بد جلوه دادن یک نفر در مقابل دیگران.
-
کینه.
-
حسد.
در صورتی که خودمون خوب میدونیم که چقدر ایراد و مشکل داریم که باید رفعش کنیم، اما خب قضاوت و عیب گذاشتن روی دیگران راحت تر از پذیرش اشتباهه که غرور کاذب و دروغین رو نگه داریم.
اینطور شاید در مقابل دیگران خودمون رو بی نقص و کامل نشون بدیم اما در درون همیشه با خودمون در جنگ هستیم.