رهایی از غم و اندوه
وقتی با افراد غمگین روبرو می شیم، بی رمقی اون ها رو احساس میکنیم و خودشون هم این بی رمقی رو تایید می کنن. در انجام کارهاشون هم مثل یک ربات عمل می کنن و محکوم به تکرار روزها و شب ها هستن.
غم و اندوه
اگر غم و اندوه بهبود پیدا نکنه انرژی خیلی زیادی رو از فرد میگیره و زمانی که روی هم انباشه میشه درمانش سخت و طولانی میشه و اگر هم درمان نشه تبعات منفی به دنبال داره.
غم و اندوهی که درمان نشه ما رو از خودمون دور میکنه. به عنوان مثال وقتی پیاده مسیری رو طی میکنید و با هندزفری در حال گوش کردن به موزیکی هستین و به فکر فرو میرید، ناگهان متوجه میشید که اصلا یادتون نمیاد چه آهنگ هایی پخش شده و چندتا خیابان رو رد کردید.
غم و اندوه
افراد زیادی رو دیدم که در عین حال که غم بزرگی رو در دل دارن اما در مقابل دیگران نقش بازی می کنن که حالشون خوبه. این عمل باعث تجربه بهبودی کاذب میشه و در عین حال فرد رو از تجربه زندگی در زمان حال دور میکنه، که این باعث میشه فرد از بهبودی دور و دورتر بشه.
غم و اندوه
این پاراگراف بالا رو دوباره بخونید.
از پاراگراف بالا این برداشت میشه که ما نباید نقش خوب بودن رو بازی کنیم. کلا نقش بازی نکنیم. یا حالمون خوبه یا بد.
اگر خوبه که چه بهتر نیازی به نقش بازی کردن نیست اما اگر بده باید و باید بپذیریم که حالمون بده تا بتونیم برای درمان اقدام کنیم.
پس اولین و مهمترین راه برای بهبودی پذیرش و قبول و باور به اینکه حالتون بده.
و بعد از اون باید برای تغییر آماده بشید.
فرقی نداره که دلیل غم و اندوه و چیزی که ازش رنج میبرید چیست.
از خودتون بپرسید که دلت میخواست چه چیزی متفاوت، بهتر یا بیشتر می بود؟
اگر نتونید چیزی رو شناسایی کنید باعث میشه که دیگران رو مسئول و مقصر حال بد و رنجتون بدونید. در این صورت بهبودی امکان پذیر نیست.
مثلا شما میگید که:
فلانی باعث عصبانیت من شد
فلان شخص باعث این اتفاق بد بود
اون روز من رو خراب کرد
اگر فلانی این کار رو نمی کرد اوضاع اینطور نمیشد
این طرز فکر یعنی شما دیگران رو مسئول احساسات و کارها و رفتارتون میدونید. که این فکر کاملا اشتباه است. چون در این صورت تغییر حالمان هم به دیگران واگذار کردیم.
به قول روزولت: بدون اجازه شما هیچ کسی نمی تواند باعث شود احساس بدی نسبت به خود داشته باشید.
برای بهبودی کامل از غم و اندوه باید یک همیار داشته باشید که شما رو تا بهبودی نهایی همراهی کنه. چون نیمه رها کردن جلسات درمان باعث آرامش کوتاه مدت میشه که کارایی چندانی نداره.
